طرحی که «نیمایوشیج» از «شاعری» ارائه میداد، یک طرح انتزاعی، آکادمیک و گسسته از زندگی و زمانهی او نبود، بلکه طرح زندگی و گزارش احساسات، آرزوها، و آرمانهای مردم معاصرخود بود و از این چشم انداز با سنتهای شاعرانهی سرزمین او هیچگونه همانندی نداشت!
پیش از نیما، شیوههای سنتی شعر فارسی «شاعری کردن» را از پیوند با زندگی و واقعیتهای دردناک آن دور کرده بود و آن را در قرنطینه و قُرق «قدرت های سیاسی» یا «سرمستیهای صوفیانه» یا «عشقهای آتشناک» و یا «دغدغههای خصوصی شاعران» درآورده بود. یعنی شعر کهن ما بر روی چهار استوانهی اصلی بالا رفته بود و اندیشه های شاعرانه در پیرامون این چهار محور میچرخید: «ممدوح»، «معبود», «معشوق»، و «خودِ» شاعر. در روزگار نیما نیز موجهترین تفسیرهای شاعری، شعر را وسیلهی تبیین احساسات و عاطفهی درونی شاعر و یا به تعبیر روشــنتر آزهـای رنگارنگ او میخواندند، و آن را از ورود درعرصه های زندگی اجتماعی منع کرده بودند! هنر بزرگ نیما فرو ریختن این استوانههای دیرپای شعر فارسی و دادن جای آنها به انسان روزگار خود بود. در این مقاله دغدغه های نیما در این زمینه به روش توصیفی بیان خواهد شد.
The design that Nima presented of “being a poet” was not a subjective, and academic one which was separate from his life, but was a design of life and a report of feelings, wishes and desires of his contemporary people, and from this aspect it was quite different from poetic traditions of his homeland.
Before Nima, traditional approaches of Persian poetry had separated “being a poet” from life and its painful realities and put it in the quarantine of “political power” or “Sufi intoxicatedness” or “fiery loves” or “poets’ personal concerns”. That is, our classical poetry was based on four main columns and poetic thoughts were turning round these four columns:
“the praised”, “the deity”, “the beloved” and “the poet himself”. At the time of Nima, even the most accepted poetic interpretations considered poetry as a means of expressing poet’s feelings and internal emotions and had been banned from social life. Nima’s main art was to bring all these classical columns down and replace them with his contemporary human
کلیدواژه‌ها [English]
poetry, life, human, concern, thought
مراجع
- انوری ابیوردی, اوحدالدین محمد (1364) دیوان شعر. به اهتمام مدرس رضوی. تهران: علمی وفرهنگی.
2- براهنی، رضا (1358) طلا در مس. چاپ سوم. انتشارات کتاب زمان.
3- بیلقانی،مجیرالدین (1358) دیوان شعر. تصحیح محمد آبادی.تبریز.
4- پورنامداریان، تقی (1378) خانه ام ابری است. تهران: سروش.
ابتدای صفحه