عشق به یک سرنمون ازلی (حضرت علی ع) در مسمّط طغرا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22111/jllr.2010.942

چکیده

مقاله­ی حاضر پژوهشی در شعر بلند طغرای مشهدی از شاعران و نویسندگان قرن یازدهم هجری قمری است. این شعر که در قالب مسمّط مخمس در یکصد و سی و چهار بند آمده است، به یکی از آثار او به نام «اعتقادیه» تعلق دارد؛ اثری که نایاب است و در مجموعه­ی آثار طغرا و کلیات و رسائل او و در هیچ یک از تذکره ها و حتی تاریخ ادبیات ایران نیامده است. این شعر به طور کامل در نسخه­ی خطی مناقب علوی اثر میر حسین علی خان تالپور از گنجینه و موزه­ی نسخ خطی حاکمان تالپور در حیدر آباد سند ثبت و ضبط گردیده است. تا به حال هیچ گونه پژوهشی در مورد آن صورت نگرفته است و این مقاله برای اولین بار به معرفی و بررسی عواطف غنایی آن می پردازد.
این مسمط در بزرگداشت­حضرت علی (ع) است و از عاطفه­ی­فردی و جمعی عمیق و دلنشینی برخوردار است. در این گفتار برآنیم تا به بررسی عواطف شاعر با روش تحلیل محتوا بپردازیم.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Love towards an Eternal Source of Inspiration [Imam Ali (PBUH)] in Toqra’s Mosammat

چکیده [English]

      The present paper is a study of the long multiple poem by Toqra Mashadi, a prominent poet in the 11th century Hijra. This 134-line poem which is in the form of ‘pentameter Mosammat’ is included in one of his works called “Eteqadieh”, an unobtainable work not found in any of his works collection –not even in Iranian literature history. The whole poem is recorded in the manuscript of Alavi Manaqeb by Mir Hossein Ali Khan Talpour from the manuscript treasure and museum owned by Talpour governors in Heidarabad, Sindh.  No study has so far been carried out on this work; the present research is the first, introducing and analyzing its lyric emotions.
    This Mosammat is in the honor of Imam Ali (PBUH) and enjoys deep and pleasant individual and collective emotions. In this research, we are attempting to investigate the poet’s emotions applying a content analysis approach.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mosammat
  • Toqra Mashadi
  • Eteqadieh
  • Alavi Manaqeb
  • Archetype
1- قرآن مجید.
2- بلخی، جلال الدّین محمد(مولوی) (1368) مثنوی معنوی. به همّت رینولدالین نیکلسون. تهران: مولا.
3- تالپور، میر حسین علی خان (1282) نسخه­ی خطی مناقب علوی. حیدرآباد: گنجینه­ی نسخ خطی حاکمان تالپور.
4- حافظ، شمس الدّین (1363) دیوان غزلیات.  به کوشش خطیب رهبر. تهران: صفی علیشاه.
5- صاحب الزّمانی، ناصرالدّین (1351) خطّ سوم. تهران: عطایی.
6- صفا، ذبیح الله (1371) تاریخ ادبیات ایران. جلد 5. تهران: فردوس.
7- طوسی، احمد بن محمد بن زید (1356) تفسیر سوره­ی یوسف. تصحیح محمد روشن. تهران: ترجمه و نشر کتاب.
8- فروم، اریک (1374) هنر عشق ورزیدن. ترجمه­ی پوری سلطانی. تهران: مروارید.
9- قزوینی، عبدالجلیل بن ابوالحسن (1358) النّقض. تصحیح میر جلال الدّین محدّث. تهران: انجمن آثار ملی.
10- محجوب، محمد جعفر (1383) ادبیات عامیانه­ی ایران. به کوشش حسن ذوالفقاری. تهران: چشمه.
11- میبدی، رشیدالدّین (1371) کشف الاسرار و عدّه الابرار. تصحیح علی اصغر حکمت. تهران: امیر کبیر.
12- میرصادقی، جمال و میر صادقی، میمنت (1377) واژه نامه­ی هنر داستان نویسی. تهران: کتاب مهناز.